Rustdag Rome

Ik denk dat we met n man/vrouw of 12 in de herberg waren. Allerlei nationaliteiten, ik heb naast Engels ook wat Duits en Frans (poging tot) gesproken.

Goed gegeten s’avonds met een glas wijn.

Helaas was het bed een ander verhaal. Ik had een bovenbed en in plaats van een spiraal lag daar n stuk betonijzer onder. Slechtste nachtrust tot nog toe. Al om 7uur op, maar gewacht op ontbijt van 8uur. De koffie is top s’morgens, maar voor het overig brood en crackers met jam.

Met 2 Duitse vrouwen geklaagd dat de jam in plastic 1 persoonscupjes zit, de crackers trouwens ook. Met zoveel gasten dagelijks mag je toch gewoon glazen jampotten verwachten!? Maar ja, als je het straatbeeld in Italië ziet, qua vervuiling, dan sluiten die cupjes daar mooi op aan. Ze halen hier alleen de schouders op wanneer je het over milieu hebt.

Maar genoeg gezeurd.

Vandaag eerst naar Vaticaan geweest en na een hal uurtje in de rij mocht ik binnen. Beetje stom eigenlijk, maar ik had m’n zakmes bij me. Bij beveiliging kreeg ik de keuze; of weggooien of vertrekken. Tja, zonde, maar heb het in de afvalbak gegooid (misschien schilt de paus er vanavond z’n appeltje mee?).

Afijn, de Sint Pieter is wel indrukwekkend! Bovendien het testimonium gehaald.

Na het Vaticaan richting het oude stadscentrum gelopen en diverse trekpleisters gezien.

Ik moet wel erkennen, dat ik de vele kleine stadjes onderweg meer kan waarderen, dan Rome. Die kleine stadjes zijn meer authentiek, warmer, huiselijker. Na 2 weken lopen ben ik weer echt in pelgrimsmode en dat grootse, drukke (mensen en autoverkeer) verstoort dat wel.

Ik weet ook nog niet of ik na Monte sant’Angelo nog terugga naar Rome.

Als toerist is Rome denk wel aardig en kun je er best een week doorbrengen.

Morgenvroeg kan ik hier het ontbijt nog meepakken, loop dan Rome Termini (treinstion) en neem daar de trein naar Foggia. Om 13uur in Foggia. Daar heb ik dan de middag nog om in Manfredonia te komen (bus of trein) en een slaapplaats te zoeken.

Daags daarna, of misschien na een dagje Manfredonia (als het me daar goed bevalt, het ligt aan de oostkust), volgt dan de beklimming van Monte sant’Angelo en de reis via San Giovanni Rotondo naar San Severo. Ik kijk hier weer echt naar uit, een paar dagen lopen.

In San Severo dan tot slot kijken hoe ik naar huis kom. 

Er komen vandaag weer wat nieuwe pelgrims binnen, sprak zojuist een Belgische fietser die half Europa heeft gehad en vanuit Albanië en zuid Italië nu hier is. Dat stuk zuid Italië interesseert me wel, ik wil dat vanuit Rome ooit ook gaan lopen.

Nu nog even n uurtje rusten (ik heb zeker 15km gelopen vandaag) en dan volgt zo het diner.

Ze doen hier trouwens ook de voetwassing, net als in San Gimignano. Maar de wassing heb ik gisteren dus al gehad.