Dag 103 Fisterra-Muxia.

Gisterenavond natuurlijk naar Cap Fisterra geweest voor de zonsondergang. Mooi, ook omdat er bovendien een volle maan stond. Tevens daar de 0 km-paal gezien. Terug vanaf Cap Fisterra de taxi genomen, want het is bijna 4 km terug naar Fisterra.
Met Wil nog effe wat gaan drinken, maar de sfeer in Fisterra is dankzij de EK-wedstrijden op TV niet echt geweldig. Veel schreeuwerige Spanjaarden die te veel drinken en alles van voetbal af weten.
Uiteindelijk pas laat in bed en vanmorgen "uitgeslapen" tot 7 uur. Eigenlijk gewekt door zeemeeuwen, die werkelijk een enorme herrie maken. Nog een bakje koffie gedaan met Wil, afscheid genomen en vertrokken naar Muxia. Mooie route vandaag en onderweg veel bekenden tegengekomen, die vandaag net van Muxia naar Fisterra liepen. De meeste mensen zijn erg uitgelaten en vrolijk. Vanwege het prachtige weer natuurlijk, maar ook omdat het vaak hun laatste etappe is. De meesten gaan spoedig naar huis.
In Muxia ingeschreven in de herberg (een zeer mooie, schone gelukkig) en Maik weer tegen t lijf gelopen. Meteen een terrasje gepakt, salade gegeten en de etappe afgesloten met een lekker koel biertje. De sfeer in Muxia bevalt me erg goed, ik vind het er veel aangenamer dan in Fisterra. Dat verraste me wel, ik had een heel andere voorstelling in gedachten.
Helaas ga ik morgen toch weer weg uit Muxia. Reden is de bus naar A Coruna, die rijd alleen op maandag en op vrijdag. Helaas 2 is dat is om 6 uur s'morgens vertrekt, ik moet onchristelijk vroeg mijn bed uit.
Maar wel lekker dat er een busverbinding is, zo kan ik uiteindelijk in een dag of 4 ook de Camino Ingles nog lopen. Zo heb ik uiteindelijk iets anders dan gepland, toch al mijn gewenste routes gelopen en kom straks met een heel pak mooie certificaten thuis en bovendien ruim 2700km op de teller, waarvan 1600 dit jaar.
Het begint zo langzamerhand wel door te sijpelen dat het een geweldige prestatie is die ik hier aflever. Ik wordt daarbij wel geholpen door de mazzel dat ik me al die vrije tijd toch maar mooi kan veroorloven en bovendien (weer) over een sterke gezondheid beschik (die mezelf ook vaak verbaast). Het doorzettingsvermogen begon de laatste dagen wel wat te haperen, maar ook dat houd nog wel een weekje stand. Straks ben ik wel bijna 10 weken van huis geweest en dat is best lang.
Vanavond nog even een kijkje nemen in Muxia en dan maar tijdig naar bed. Morgen in A Coruna neem ik eerst  een dagje rust. Vervolgens de Camino Ingles op mijn gemakje doen en (als ik het goed heb) kan ik volgende week maandag met de bus van Santiago naar Luik.