Etappe 19: Langres - Champlitte 40km.

20 augustus 2019.

Bon swaaree volgers,

Mooi stadje, Langres!
De herberg van Presbytère is wel oké. Alleen een rare vogel van een pater. Je geeft m een hand, noemt je naam en waar je vandaan komt. Totaal ongeïnteresseerd en hij stelt zichzelf niet eens voor, maakt zich alleen maar snel uit de voeten. Ach ja, zal wel even in den here zijn of iets dergelijks.
Nog aardig wat rondgewandeld langs de stadsmuur en ‘s avonds een typisch Franse pizza gegeten (opvallend veel pizzarestaurants hier!). Trouwens niet verkeerd, smaakte me erg goed.
Na het eten terug naar de herberg. De deur van de tweede slaapkamer was daar dicht, dus ik vermoede een andere pelgrim. En inderdaad, een halfuur later klopt er iemand op de deur van m’n slaapkamer. Blijkt het een Franse pelgrim te zijn, die me in hoog tempo van alles begint te vertellen. Dus ik zeg “lentement svp, je suis Hollande et parle un petit peu francais”. Draait ie zich mopperend om en loopt weg. Tja, daar heb je weer zo’n eikel van n fransoos hè! Ze bestaan nog steeds.
Uit gastenboek maak ik op dat ie naar Santiago loopt. Haha, die krijgt t zwaar in Spanje met alleen z’n Frans! Ik weet uit ervaring dat Spanjaarden een hekel aan dit soort Fransen hebben.
Afijn, wel erg teleurstellend. Kom je een andere pelgrim tegen na de nodige dagen, is het er weer zo een ...
Wat ik dit jaar wel merk, is dat ik aanzienlijk makkelijker babbel met de gewone mensen onderweg. Echt van alles; mensen op straat, aan het werk in de tuin, boeren, vandaag een fietser, bardames natuurlijk enz.
Met een beetje lef en tien zinnetjes Frans, krijg je de mensen wel mee om ook wat inspanning te leveren om zich verstaanbaar te maken. Leuk! handen, voeten, paar woordjes Frans en het werkt.
Afijn, slechte nacht in Langres, muggen. Nog even opgestaan en armen, nek, oren met DEET-spul in te smeren. Door t gezoem slaap je echter nog slecht en vanmorgen bleek ik diverse keren in enkels/onderbenen gestoken. Om 6uur opgestaan, koffie gemaakt, ingepakt en vertrokken.
Vanwege vroege tijdstip en beperkte adressen onderweg, al snel besloten om voor Champlitte te gaan.
Onderweg zijn wel enkele dorpjes, maar ik heb daar echt geen zin meer in. Doods, uitgestorven en helemaal niks van café, bakker, slagerij of wat dan ook. Qua politiek trouwens fanatiek Marine Le Pen en een bloedhekel aan Macron. Ergens snap ik het nog ook ...
Mooie route vandaag, verkort en dus de oude Romeinse weg. De Via Francigena is mooi, maar is elke dag zeker 5 tot 10km langer. Eigenlijk volgt ze gewoon de GR145.
Halverwege in Rivières Le Bois wel een café gevonden. Zitten om 11uur 5 man aan het bier en die vallen stil als je binnenloopt en een koffie besteld. Effe later wel vragen of je de VF loopt, waar je vandaan komt e.d. De sfeer is dan gebroken en er wordt wat verteld en gelachen, je krijgt wat tips mee voor de route. Dat gaat me dus nu wel goed af.
Even verderop bij Grandchamp is opa met kleinkind aan het fietsen. Ze fietsen effe langzaam met je mee op en zijn ook geïnteresseerd naar je herkomst en doel. Weer de nodige tips voor de te volgen route. Dat is wel aardig onderweg.
Uiteindelijk dus, na een relatief vlakke etappe, in Champlitte aangekomen. Ze promoten hier echt de VF en hebben een goede albergue. Leuk stadje ook, hoewel de doorgaande weg heel druk is (met ook veel vrachtverkeer).
In een bar (grappig, blauwharige travestiet achter de tap) een biertje gedronken. Ben de naam al kwijt, niet vetmeldingswaardige bagger.
Afijn, nu gedouchet, wasgoed hangt te drogen, bij de supermarché geweest en magnetronmaaltijd gegeten. Voor de afwisseling met klein flesje Bordeaux wijn.
De foto’s zijn geüpload, verhaal volgt nu.
Even plannen maken voor morgen en voor je t weet lig je weer plat.

Paul.