Etappe 15: Astorga - Foncebadón 24km.

Hola volgers,

De dag weer goed afgesloten in Astorga. Vanwege de Wheelie mocht ik niet de slaapzaal op. Een plaatsje in de woonkamer gekregen, daar liggen wat matrassen voor het geval de albergue vol is. Om 22uur gaat de albergue echter dicht en vanaf 22.30uur is het vrij rustig, dus redelijk kunnen slapen. De Duitse Melanie loopt met haar hond en moest ook in de woonkamer overnachten. Wel gezellig dus met een lotgenoot.
Tot onze verbazing lag de baas van de albergue vanmorgen ook in de woonkamer te slapen. Een pelgrim in hart en nieren, al een jaar of 70 schat ik. Heeft de albergue goed op orde.
Vanmorgen rond 6uur hoorde ik de eerste pelgrims de albergue verlaten en ben ook maar opgestaan.
Niet al te fit vandaag. Om 7uur rustig van start gegaan. Erg massaal vandaag, zo een beetje filelopen. En ik vind dat echt helemaal niks.
Begin van het parcours eenvoudige, licht stijgende paden. De laatste km of 7 werd het wel leuker met uitdagende rotspaadjes en meer stijging. Niet erg snel gelopen vandaag, het tempo van de wat snellere pelgrim aangehouden.
Veel pauzes onderweg, de vele km’s van gisteren waren nog goed voelbaar.
Om 13uur in Foncebadón aangekomen. Eerst gezocht naar hostal met eenpersoonskamer, maar die waren al volgeboekt (tja weer reserveringen hè). Uiteindelijk wel een bed gevonden in albergue “la Cruz Feirro”. Niet zo geweldig denk, het stikt er van de Spaanse pelgrims en die zijn nogal luidruchtig.
Zojuist al een pelgrimsmenu gescoord, salade, chorizo, gebakken eitje en frietjes. Natuurlijk ook de traditionele cerveza al gehad.
Nu aanbeland in Foncebadón dus, een gehucht met alleen maar albergues. Het ligt ruim 1400meter plus.
Behoorlijk warm geweest zo tegen de middag, maar dankzij een fris regenbuitje en de hoogte is het vanmiddag aangenaam met een graad of 18 denk.
Ik ga denk even een uurtje plat en daarna de boel eens verkennen.
Morgen krijg ik een fikse afdaling naar Ponferrada, en dat staat me meer tegen dan een stevige klim. Gelukkig vanaf Ponferrada wel verder over de Camino Invierno en dat geeft weer een hoop rust (hoop ik). Op de Francés is de haast om maar een bed te scoren goed voelbaar en ik vind dat bepaald niet prettig. Die haast is wel terecht hoor, want ik denk dat alle bedden in Foncebadón straks bezet zullen zijn.
Morgen dus nog één ratrace, en dan wat meer op m’n gemak verder. Ik heb m’n achterstand gisteren weer ingelopen en heb nu weer mooi wat in reserve voor op de Invierno.